Afgelopen dinsdag spraken wij op het congres ‘Gelukkig werk jij!?’ bij onze vrienden van Laagdrempelig in Koog a/d Zaan, over de relatie tussen werkgeluk en onboarding.

Wij zijn fan van het PERK-model als het gaat over werkgeluk (Lees in dit artikel meer over het model, dat in deze NRC-column door Ben Tiggelaar vrij vertaald is in het Nederlands.)

Het model houdt kort gezegd in dat werkgeluk gebaseerd is op vier pijlers, die samen het acronym PERK vormen:

  1. Purpose – of jouw dagelijkse werkzaamheden passen bij jouw waarden
  2. Engagement – over emotionele betrokkenheid bij je werk (plezier, autonomie en de gelegenheid om werk te doen waar je in op kunt gaan
  3. Resilliance – of je kunt dealen met tegenvallers en in hoeverre je je kunt aanpassen aan veranderende omstandigheden
  4. Kindness – vriendelijkheid tussen collega’s en respectvol met elkaar omgaan.

Vier pijlers die je als organisatie best kunt beïnvloeden, en dat begint al bij het aanname-proces.

Wanneer je dit model toepast op onboarding, komen we al snel tot de conclusie dat vooral de E(ngagement) en de K(indness) aandacht krijgen in bestaande initiatieven: activiteiten gericht op ‘hoe leuk we het met elkaar hebben’; nieuwe mensen moeten vooral een goede indruk krijgen en zich welkom voelen. Hartstikke goed, maar niet voldoende vinden wij! Waar vaak aan voorbij wordt gegaan in een  onboardingsprogramma, is dat je ook – gestructureerd – in moeten zetten op Purpose (de opdracht) en Resilliance (het vermogen om om te kunnen gaan met veranderende omstandigheden).

Succes in de toekomst wordt bepaald door de mate van flexibiliteit die iemand heeft en de flexibiliteit die organisaties aan de dag leggen om mee te kunnen bewegen in de golven van verandering. Des te belangrijker om niet alleen de nadruk te leggen op de sociale cohesie maar vooral ook op de vraag ‘Wat is de opdracht?’ (wanneer is iemand succesvol?) en doorzettingsvermogen, ook als het even niet mee zit.

Deze P en R gaan dus echt het verschil maken!

En hoe mooi was het om te horen dat oud-profvoetvaller Stefano Seedorf na ons een bevlogen verhaal hield en hij, vrij van HR-modellen en –theorieën, uit zijn eigen ervaringen putte en op eigen kracht met (vrijwel) dezelfde pijlers van werkgeluk kwam als de wetenschappers die hier jarenlang onderzoek naar hebben gedaan; wat het met een werknemer (want dat is een prof-voetballer ook) doet als er wél aandacht voor is en wat als het er niet is! Prachtig verhaal!

Dat smaakt naar meer!